قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی

ماده 17 - تأمین ارز برای انتقالات موضوع مواد (13)، (14) و (15) به روش‌های زیر
میسر است :
‌الف - خرید ارز از نظام بانکی.
ب - از محل ارز حاصل از صدور محصولات تولیدی و یا ارز حاصل از ارائه خدمات بنگاه
اقتصادی که سرمایه خارجی در آن به‌کار گرفته شده‌است.
ج - صادرات کالاهای مجاز طبق فهرستی که در اجرای این بند به تصویب هیأت وزیران با
رعایت قوانین و مقررات مربوطه می‌رسد.
‌تبصره 1 - بکارگیری یک یا ترکیبی از روش‌های فوق در مجوز سرمایه‌گذاری درج
می‌گردد.
‌تبصره 2 - در مورد سرمایه‌گذاری‌های موضوع بند (ب) ماده (3) چنانچه وضع قوانین یا
مصوبات دولت، موجب ممنوعیت یا توقف اجرای‌موافقتنامه‌های مالی، پذیرفته شده در
چارچوب این قانون شود، زیان حاصل حداکثر تا سقف اقساط سررسید شده توسط دولت تأمین
و پرداخت‌می‌گردد. حدود تعهدات قابل پذیرش، توسط هیأت وزیران در چارچوب این قانون
به تصویب می‌رسد.
‌تبصره 3 - بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران مکلف است معادل ارزی وجوه قابل انتقال
موضوع بند (‌الف) این ماده را با موافقت سازمان و‌تأیید وزیر امور اقتصادی و
دارائی تأمین و در اختیار سرمایه‌گذار خارجی قرار دهد.
‌تبصره 4 - چنانچه مجوز سرمایه‌گذاری معطوف به بند (ب) و یا (ج) این ماده گردد،
مجوز مذکور به منزله مجوز صادرات تلقی می‌گردد.

‌