رای وحدت رويه ديوان عالی كشور

شماره پرونده : 35/106
مرجع رسيدگي  : شعبه چهارم دادگاته بخش تهران

خلاصه جريان دعوي : خانه اي فروخته مي شود و فروشنده ضمن سند رسمي انتقال تعهدمي كند كه ظرف مدت يك ماه برق خانه را وصل نمايد، ضمانت اجراي تخلف از انجام اين تعهد چندان گزاف است كه به تقريب معدل بهاي خانه است ، متعهد درخواست امتياز بهره برداري از نيروي برق را به هنگام مي كند و وديعه لازم را مي سپارد، ليكن روشنايي ديرتر از موعد داده مي شود0 خريدار از دادگاه تقاضاي صدورحكم به پرداخت وجه التزام را مي كند0 دادگاه ، پس از ملاحظه مدارك دو طرف چنين راي مي دهد:

راي دادگاه
نظر به اينكه ، تبصره ذيل سند رسمي شماره 32274 دفترشماره 52 طهران ، چنانكه از عبارات سند مزبور عرفا" مستفاد مي شود،حاوي شرط فعلي است كه طبق ماده 237قانون مدني خوانده متعهد شده است اقدامات لازمه را براي روشنائي برق مورد معامله ظرف مدت يك ماه معمول دارد0 نظر به اينكه ، به موجب نامه شماره 2338254484/1/1335در تاريخ 7/8/1334 يعني ظرف مهلت مقرر بين طرفلين براي وصل جريان اقدام و به تعهد خود عمل نموده است و تاخير روشنائي را نمي توان ناشي از مسامحه و تخلف خوانده دانست چنانكه مواد227و229 نيز مناطا" مويد اين مطلب مي باشد، لذاخواهان در مطالبه وجه التزام خواسته شده محكوم به بي حقي مي گردد و ملزم است كه مبلغ دوهزارريال بابت حق الوكاله به خوانده بپردازد0
رئيس شعبه 4 دادگاه بخش تهران  دكترناصركاتوزيان

مرجع :
كتاب عدالت قضائي ،گزيده آراء،تاليف دكتركاتوزيان ،انتشارات
دادگستر،چاپ اول ،بهارسال 1378

137