رای وحدت رويه ديوان عالی كشور

 به تاريخ : 12/8/1369
 شماره دادنامه :12338/8/1368
 كلاسه پرونده  :67/431
 مرجع رسيدگي كننده : شعبه 132 دادگاه كيفري يك تهارن
 شاكي : بانو صفورا
 متهمين : 1 خانم نسرين 2 عباس 3 بانو آمنه
 اتهام  : سقط جنين و ترك انفاق و غيره

راي دادگاه
حسب محتويات كيفرخواست صادره از دادسراي عمومي تهران 1)خانم نسرين فرزند حسين شغل ماما متهم است به سقط جنين 2)عباس فرزند سعدالله متهم است به سقط جنين و ترك انفاق همسرش 3) بانوآمنه فرزند محمد متهم است به معاونت در سقط جنين 0 خانم صفورافرزند احمد15 ساله بدين خلاصه طرح شكايت مي نمايد كه از همسرم عباس به علت اينكه حامله بوده ام و نامبرده به تحريك مادرش و به زور اين جانبه را پيش خانمي به نام نسرين برده و بدون مجوز قانوني و با دستگاه خطرناكي از من سقط جنين نموده و بچه ام را از بين برده است و به همين جهت دچار ناراحتي رحم گشته ام و ضمنا" مدت دو ماه است كه به خانه پدرم پناهنده شده ام تا از اذيت و آزار همسرم در امان باشم كه پدر بانو صفورا نيز به همين مضمون بر عليه متهمان اعلام شكايت نموده است كه با عنايت به مجموع اوراق و محتويات پرونده و از جمله شهادت شهود كه بر وجود سابقه اختلاف فيمابين زوجه (شاكيه ) و زوج (متهم رديف دوم ) اداي شهادت نموده اند و با توجه به اظهارات بي شائبه شاكيه خصوصي (بانوصفورا) واظهارات و مءافعات متهم رديف اول و اقرار صريح نامبرده دائر برمراجعه بانو صفورا به اتفاق متهم رديف دوم به محل كار نامبرده و اقرار متهم رديف سوم به اين موضوع و بلاوجه بودن ادعاي متهم رديف دوم دائر براينكه اصولا" در جريان سقط جنين همسرش نبوده است و معرفي شاكيه از طرف مهم رديف اول به سونوگرافي و با توجه به نظريه پزشكي قانوني كه حاكي از انجام عمل كورتاژ مي باشد و با توجه به سن شاكيه (15ساله ) كه خود به تنهائي قادر به مراجعه به ماماوانجام عمل كوتاژ نبوده و با توجه به سوابق اختلافات شديد خانوادگي فيمابين شاكيه و شوهرش و نحوه اظهارات ومدافعات متهمان درمراحل بازجوئي ودر محضر دادگاه بزهكاريش محرز است و اعمال ارتكابي در مورد سقط جنين از ناحيه متهمان رديف دوم و سم (عباس وبانوآمنه ) منطبق است با ماده 90 قانون تعزيرات و با رعايت ماده 105 قانون تعزيرات و ماده 25 قانون مجازات اسلامي درباره متهم رديف دوم (عباس ) به لحاظ ترك انفاق و با انطباق عمل متهم رديف يك (بانو نسرين ) با بند 5 ماده 194قانون ديات نظر به اينكه نامبرده با تفهيم مقررات ماده 3 قانون ديات قسم ششم (درهم ) را انتخاب نموده است لذا با توجه به مراتب فوق و نظر به اينكه ديه متعلقه يكصد دينار مي باشد و چون دينار موضوعيت نداردلذامتهم رديف اول (نسرين ) محكوم است به پرداخت يكدهم از ديه كامله از نوع درهم درحق شاكي خصوصي  متهم رديف دوم (عباس ) محكوم است به شش ماه حبس تعزيري تنجيزي و تحمل 34 ضربه شلاق و متهم رديف سوم (آمنه ) محكوم است به تحمل سه ماه حبس تعزيري تنجيزي 0
رئيس شعبه 132 دادگاه كيفري يك تهران

مرجع :
كتاب گزيده آراء دادگاههاي كيفري ،تدوين نورمحمدصبري ،انتشارت
فردوسي ، چاپ سپيدرود،/ 78 ، چاپ اول

119