قانون مجازات اسلامی

ماده ۵۶۵- از بین بردن قسمتی از عضو یا منفعت دارای دیه مقدر به‌‌ همان نسبت دیه دارد به این ترتیب که از بین بردن نصف آن به میزان نصف و از بین بردن یکسوم آن به میزان یک سوم دارای دیه است مگر اینکه در قانون ترتیب دیگری مقرر شده باشد. 

تبصره ۱- در مواردی که نسبت از بین رفته قابل تشخیص نباشد، ارش تعیین می‌شود. 

تبصره ۲- هرگاه جنایت، عضو را در وضعیتی قرار دهد که به تشخیص کار‌شناس، مجنیٌ علیه ناگزیر از قطع آن باشد دیه قطع عضو ثابت می‌شود.